چهارشنبه ۱۱ فروردين ۰۰
تواین روزها، احساس اینکه بیشتر از قبل به سمت بلاتکلیفی میریم(حداقل برای خودم) بیشتر شده. احساس میکنم اگر همینجور ادامه پیدا کنه دیگه امیدی برای ادامه دادن در خیلی از ادم‌ها میمیره. بالاخره امید داشتن باعث میشه انسان هدف‌گذاری کنه و بعدشم از بلاتکلیفی در بیاد(نظرشخصی خودم). چجوری احساساتمون رو به عقب برگردونیم!؟ چجوری دوباره بشیم همون آدم امیدوار قبل کرونا!؟
این کرونا نه تنها از نظر فیزیکی کلی محدودمون کرد، بلکه از نظر روحی هم همینطور بوده و خیلی هم موفق عمل کرده.
دنبال یه راه حل میگردم، یه راه حلی که باعث بشه از این بلاتکلیفی فیزیکی(منظورم فرار کردن از این لحظات بیکاری) در بیام و بچسبم به درسم:/
شما چجوری ازش فرار میکنین(از همون بیکاری و بی انگیزه بودن)!؟
